Stèphanie’s eerste keer naar de sauna:
‘Het blijft lastig, ook als je het uitstelt’
Stèphanie Munsch (29) krijgt in 2015 een stoma als ze een zeldzame darmbacterie oploopt na de zwangerschap van haar dochter. Ze ging altijd al graag naar de sauna. Kort na de operatie besluit ze te gaan. ‘Doodeng vond ik het, maar ik dacht: de eerste keer blijft moeilijk en van uitstel komt afstel.’
Geef mij maar een stoma, graag zelfs
‘Het klinkt misschien gek, maar ik heb de arts in het Erasmus ziekenhuis vijf jaar geleden gesmeekt om een stoma. Na mijn zwangerschap kreeg ik enorme last van mijn darmen. Door de pijn kon ik niet de moeder zijn die ik wilde zijn. Als ik voelde dat ik naar de wc moest, dan liep het mijn broek al in. Ik durfde de deur niet meer uit, alleen in geval van nood met een grote pamper aan. Zelfs borstvoeding gaf ik op het toilet. In het ziekenhuis werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Niks hielp. Dan moet je eerlijk naar jezelf zijn. Ik wilde niet nog honderd dingen proberen, nog meer jaren verliezen. Geef mij dan maar een stoma, dacht ik, graag zelfs.’
Twintig verschillende zakjes
‘Ik kon niet wachten tot de operatie. Natuurlijk is het raar. Je wordt wakker met een stuk darm op je buik. Door een zeldzame bacterie waren mijn darmen in slechte conditie. Het begin was zwaar. Ik heb drie maanden gezocht naar de juiste stomamaterialen, misschien heb ik wel twintig verschillende zakjes geprobeerd. Zo vaak hoorde ik die zomer iets naast mijn voet vallen, dan wist ik al dat het mijn stoma was. Vreselijk vond ik dat. Maar langzaam ging het beter. Ineens kon ik een paar nachten doorslapen zonder lekkages, dat was een feest voor mij. De zoektocht was echt de moeite waard. Wat voor de één werkt, werkt voor de ander misschien niet. Je moet echt op zoek gaan naar de juiste pasvorm. Voordat ik deze had van Coloplast, had ik veel lekkages.’
“Daar zat ik dan achter het stuur met een brok in mijn keel. Het was een heel beladen moment”
Ik liep met mijn arm over mijn zakje
‘Ik ging altijd heel graag naar de sauna. Mijn vriend en ik zien dat echt als een minivakantie. Telefoon uit, lekker eten en drinken en volledig ontspannen. Ik dacht: ik moet meteen gaan, van uitstel komt afstel. De eerste keer blijft moeilijk, ook als ik het uitstel. Ik had inmiddels de juiste materialen en was er zeker van dat alles goed zou blijven zitten. Toch liep ik wel de hele dag met mijn arm over mijn zakje heen. Als ik mensen hoorde praten, dacht ik: ze hebben het over mij. Maar als je goed kijkt, zie je van alles rondlopen in de sauna. Mensen met ongelijke borsten of een grote wijnvlek op hun bil. Het is logisch dat je dan even kijkt. De eerste keer was vooral een enorme overwinning. Echt ontspannen was het nog niet.’
Niet meer aan huis gekluisterd
‘Een paar maanden later ging ik nog een keer, dat was al een stuk relaxter. Ik kwam een vrouw onder de douche tegen met een badjas aan. “Wat ben jij dapper”, zei ze. Toen ze haar badjas uitdeed, zag ik dat ze zelf ook een stoma had. Zo uniek is het dus niet. En wat fijn dat we hier allebei gewoon kunnen zijn, dacht ik. Als mensen nu naar mij kijken, laat ik ze lekker kijken. Ik ben blij dat ik hier ben en niet meer de hele dag op het toilet zit. Juist door mijn stoma kan ik weer echt leven. Voor die tijd was ik aan huis gekluisterd. Nu kan ik ook weer dingen doen die voor anderen misschien heel normaal zijn, zoals een dagje naar de sauna of eropuit met mijn dochtertje. Die momenten zijn voor mij heel waardevol. Het enige wat ik daarvoor hoef te doen, is mijn stoma af en toe legen. Die prijs betaal ik maar al te graag.’
Stephanie heeft een Ileostoma. Bekijk hier welke stomaproducten voor Stephanie het beste werken.